Z cyklu ,,Pomóżmy innym" : Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego

Hej.
Piszę ten post ,bo uważam że powinnam. Zacznijmy od tego DLACZEGO go piszę. A więc :

     Wczoraj zmarła moja sąsiadka. Wiele razy zastanawiałam się nad tym po co "my" żyjemy. Jednak nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Wiele jest spraw niewyjaśnionych ,a ta na pewno do takich należy. Myślę jednak ,że po to aby kochać , czuć , oddychać. Zrozumieć czym jest dobro oraz Pan Bóg. W każdym razie na pewno nie dlatego ,aby ranić.
       Ludzie nie doceniają tego czym jest życie. A jest ono umiłowaniem człowieka przez Boga. Bóg stworzył nas z miłości do miłości, ale czy my naprawdę robimy to czego on chce ?
  
" Nie jest ważne ile razy upadłeś... Nie jest ważne ile razy się podniesiesz...
   Ważne jest to czy wstając chwytałeś się Miłości ..♥"

                Nastolatki w wieku 12-17 lat niszczą swoje życie. Tną się , popełniają samobójstwa. Często z błahych powodów np. z niespełnionej miłości. A co z tą największą i najszczerszą miłością ? Co z ofiarą na krzyżu za nas ? Życie jest okrutne ,ale daje też i dobre chwile. Poza tym Bóg stworzył nas ,bo miał cel. Chciał żebyśmy zrobili dla siebie i innych coś ,co pomoże wierzyć w Niego i lepsze jutro. Najgorsze jest jednak to ,że MY takim osobom nie pomagamy. Chowamy się. Mówimy "sami tak chcieli". A przecież mogliśmy pomóc. Złamać tę żyletkę. Mogliśmy.
                Oprócz samobójstw i cięcia się wśród młodych ludzi występuje także chęć bycia dorosłymi. Co mam na myśli ? Mam na myśli to do czego posuwa się coraz więcej polskiej młodzieży , a przez co są najczęściej tragiczne skutki. Chcę tu powiedzieć o pożal się Boże "akcie miłości" ,która w tym wieku opiera się bardziej na zafascynowaniu cielesnym ,a potem jest ciąża. Tabletki. Zabiegi. Śmierć małego niewinnego dziecka. Wyrzuty sumienia do końca życia.Po co o tym mówię ? A po co moi mili ,że nie zdajemy sobie sprawy co tak naprawdę robimy. ZABIJAMY. Wiele osób mówi : Ale to jeszcze nie jest dziecko. Ono nic nie czuje. To jest tzw. podczłowiek. Nic bardziej mylnego. To jest człowiek. To dziecko choć dopiero w trakcie rozwoju jest CZŁOWIEKIEM. A co najważniejsze kocha.
Wczoraj w kościele była Droga Krzyżowa pod kątem Dziecka Poczętego. Tzw. Niemy Krzyk. Bo choć to dziecko nie ma głosu to czuje. I krzyczy wewnątrz siebie. Ono chce żyć.. Dlaczego mu na to nie pozwolimy ?
Mnóstwo osób ,które usunęły dziecko mówią : Ja nie byłam gotowa.
To po co się bawić w dorosłych ? Poza tym czy nie ma Domów Dziecka ? To też nie jest najlepsze rozwiązanie ,ale to dziecko ma chociaż szansę Żyć i Kochać.
Na wymienionej Drodze Krzyżowej okiem dziecka poczętego płakałam. Bo zrozumiałam jak ja mam dobrze. To było straszne, jak w bodajże XI stacji zaczęto czytać o tym, jaki ból przeżywa to dziecko kiedy lekarz ,który podjął się zabiegu usunięcia dziecka, obcina mu rączki , nóżki. Przeżyna do na kawałki. Potem jego szczątki lądują w koszu na śmieci. Okropne. OKROPNE !
Co to jest Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego?                                                                                                                 

Nie można przyrody zwyciężyć inaczej niż przez to, że się jej słucha.

Czym jest Duchowa Adopcja?
Pełna poprawna nazwa brzmi: "Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą". Nie jest to więc adopcja prawna dziecka po urodzeniu, pozbawionego opieki

rodzicielskiej, do rodziny zastępczej, ale adopcja duchowa dziecka poczętego zagrożonego zabiciem w łonie matki. Wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia.Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza.

Jak przystąpić ?

Szczegóły dotyczące zasad podejmowania i praktykowania Duchowej Adopcji
Duchową Adopcję rozpoczynamy od złożenia przyrzeczenia, które powinno być składane w sposób uroczysty w kościele. Gdzie można składać takie przyrzeczenie, podano w oddzielnym rozdziale p.t. "Gdzie można podejmować D.A.?" Warunkowo można składać przyrzeczenie adopcyjne również prywatnie, przed Krzyżem lub Obrazem Świętym szczegóły w dziale Pytania i Odpowiedzi.

ROTA PRZYRZECZENIA DUCHOWEJ ADOPCJI"
Najświętsza Panno, Bogurodzico Maryjo,
wszyscy Aniołowie i Święci.
Wiedziony pragnieniem niesienia pomocy
nienarodzonym, postanawiam mocno i przyrzekam, 
że od dnia ....................................
biorę w duchową adopcję jedno dziecko,
którego imię jedynie Bogu jest wiadome,
aby przez 9 miesięcy, każdego dnia,
modlić się o uratowanie jego życia
oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Amen

Moimi zobowiązaniami adopcyjnymi będą:
  •  jedna Tajemnica Różańca Świętego
  •  moje dobrowolne postanowienia
  •  oraz poniższa codzienna modlitwa "Panie Jezu", którą teraz po raz pierwszy odmówię

TEKST CODZIENNEJ MODLITWY "PANIE JEZU"
Panie Jezu za wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz za wstawiennictwem świętego Józefa, "Człowieka Zawierzenia", który opiekował się Tobą po urodzeniu, proszę Cię w intencji tego nienarodzonego dziecka które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady i które duchowo adoptowałem. Proszę, daj rodzicom tego dziecka miłość i odwagę, aby zachowali je przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.

Złożenie przyrzeczenia powinny poprzedzać rekolekcje, "dni skupienia", lub przynajmniej ustna informacja na temat podejmowania i praktyk Duchowej Adopcji podawana przed złożeniem uroczystego ślubowania.
Przyrzeczenie Duchowej Adopcji może być też składane prywatnie przed Krzyżem, najlepiej w któreś święto Matki Bożej. Takie "prywatne" przyrzeczenie składamy wówczas, gdy nie ma warunków do uroczystego złożenie go w kościele z pełnym ceremoniałem. Takie sytuacje są usprawiedliwiane np. chorobą, sędziwym wiekiem, niepełnosprawnością, uwięzieniem, pracą na morzu, skoszarowaniem w wojsku, znaczną odległością miejsca zamieszkania kandydata od kościoła sprawującego liturgię przyrzeczeń adopcyjnych.
Duchowa adopcja może być podjęta jeden raz, ale może być podejmowana cyklicznie co 9 miesięcy, jednak zawsze po wypełnieniu poprzednich zobowiązań. Każdorazową nową Duchową Adopcję powinno poprzedzać nowe przyrzeczenie.
Adoptujemy każdorazowo tylko jedno nieznane nam dziecko zagrożone aborcją. Pan Bóg-Dawca Życia zna jego imię i On sam nam je wybiera.
Postanowienia dodatkowe (dodatkowe praktyki) są uzupełnieniem Duchowej Adopcji. Są dobrowolne, lecz są chętnie widziane i praktykowane, ponieważ często stanowią potrzebę większego zadośćuczynienia, dziękczynienia, bądź wyproszenia łask u Bożej Opatrzności. Żeby podjęte postanowienia praktyk skutecznie i do końca wykonać, najlepiej jest podjąć jedną lub najwyżej dwie praktyki.
Może się zdarzyć, że zapomnimy lub zaniedbamy nasze zobowiązania adopcyjne. Długa przerwa, na przykład miesięczna, przerywa Duchową Adopcję i wymaga podjęcia jej od początku. Należy wtedy odbyć spowiedź, ponowić przyrzeczenia i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy Duchową Adopcje kontynuować, przedłużając praktykę o ilość dni opuszczonych.

Więcej informacji : Duchowa Adopcja

Poszukajcie w internecie i obejrzyjcie :
• Niemy Krzyk
                                                                                  • Kto nigdy nie żył...

Zapraszam do komentowania. Coś nie jest jasne ? Również pytajcie --> komentarze + Ask.fm + Facebook.com ♥☺